ՌԴ- ԱՄՆ երկխոսության վերսկսումը պարտադիր վատ գաղափար չէ միայն այն պատճառով, որ Պուտինն է առաջարկում

Բրիտանացի պատմաբան Սայմոն Սեբագ Մոնտեֆիորեն ասել է, որ Ռոմանովների կառավարման 300 տարիներին իշխանությունը Ռուսաստանում «եղել է ոչ միայն պետական կառավարման գործիք, այլև վերապրելու»` գրում է The Washington Post-ում Դևիդ Իգնատիուսը: Մոնտեֆիորեն մեջբերել է Ստոլիպինին («Ռուսաստանում ամենավտանգավորը թուլության դրսևորումն է») և մադամ դե Ստալին («Կառավարությունը Ռուսաստանում ինքնիշխանությունն է` օղապարանով սահմանափակված»): Նախագահ Վլադիմիր Պուտինը մարմնավորում էր ռուսական պարանոիդալ էթիկան ավելի, քան երբևէ իր մարտի 1-ի մարտական ելույթում: Նրա ելույթը բացահայտորեն ազդանշան էր Վաշինգտոնի համար, բայց` բազմիմաստ: Առաջին հայացքից` նպատակը վախեցնելն էր, բայց այդ մակարդակում ձախողվեց: ԱՄՆ-ը վիթխարի ռազմական ներուժ ունի Ռուսաստանին զսպելու համար, այդ թվում` նոր զենքեր, որ, նվազագույնը, կարող են մրցել Պուտինի թվարկածների հետ: Առավել խորքային մակարդակում Պուտինի խոսքը ուշադրության աղերսն է մի երկրի նախագահի, որ համարում է, թե վրեժ է լուծում ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո իր երկրի ստորացման համար: Դա արժանի է ԱՄՆ-ի մտածված արձագանքին:

Ռուսաստանի ու ԱՄՆ-ի երկխոսության վերսկսումը պարտադիր վատ գաղափար չէ միայն այն պատճառով, որ Պուտինն է առաջարկում: Իսրայելը, Սաուդյան Արաբիան, Ճապոնիան, Հնդկաստանը արտաքին քաղաքական առանցքային հարցերով Ռուսաստանի հետ լուրջ երկխոսություն են վարում, ԱՄՆ-ը` ոչ: Դա սխալ է, հատկապես հիմա: Դա ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները դատարկել է` հետևանքը Պուտինի փորձերի` միջամտել ԱՄՆ-ի քաղաքական կյանքին և աջակցել թեկնածուին, որ համառորեն հայտարարում էր` Ռուսաստանի նախագահը հիանալի տղա է ու ինքը շատ է ուզում նրա հետ մերձեցումը: Որքան էլ տարօրինակ է` Թրամփի նախագահ ընտրվելը Ռուսաստանի հետ երկխոսությունը վերածեց քաղաքական թույնի և սպառազինության վերահսկողությունը համարյա անհետացավ ԱՄՆ օրակարգից: Պուտինից փախչելու տեղ չկա: ԱՄՆ-ի զինված ուժերը դիմակայելու են Պուտինի սպառազինությանը ինչպես «Մահվան աստղ», բայց այդ ընթացքում ԱՄՆ-ի դիվանագիտությունը պետք է բացի երկխոսության առավել հաջող ճանապարհներ: Անտեսել Ռուսաստանին գուցե քաղաքական լավ դիրքորոշում է, բայց վատ քաղաքականություն է գործնականում:
Դևիդ ԻԳՆԱՏԻՈՒՍ, The Washington Post

Հ.Գ. Պուտինը հայտարարում է, որ առաջինը չի հարվածի, ՆԱՏՕ-ն հայտարարում է, որ պաշտպանվում է Ռուսաստանից: Արևմուտքը Պուտինին չի վստահում, Պուտինը Արևմուտքին թշնամի է համարում: Եվ յուրաքանչյուրը փորձում է շուրջը հավաքել յուրայիններին, իսկ որ ավելի կարևորն է` մյուսից կտրել ավելի շատ ու ավելի շուտ: Երկխոսությունը հետաձգվում է: Զենք արտադրելն ու վաճառելն ավելի շահավետ գործարք է, քան քաղաքական բանակցությունը:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ